سرزنش
زمانی که مسائل خوب پیش نمی روند به جای اینکه دنبال یک شخص برای سرزنش باشیم، باید به سیستم نگاه کنیم. همچنین باید به دو نوع سیستم، وقتی که مسائل خوب پیش می روند اعتبار بیشتری دهیم. بازیگران نامرئی، پشت اکثر موفقیت های انسانی که رهبرانی متناقض و کسل کننده در مقایسه با رهبران بزرگ و قدرتمند، هستند. با این وجود، می خواهم آن‌ها را ستایش کنم، بنابراین بیائید رژه‌ای برای قهرمانان ستایش نشده توسعه جهانی داشته باشیم:
مؤسسات و تکنولوژی
مؤسسات: تنها در تعداد کمی کشور، به دلیل وجود رهبران فوق العاده ویران‌گر و درگیری ها، توسعه اجتماعی و اقتصادی متوقف شده است. در سایر نقاط، حتی با وجود ناتوان‌ترین رئیس جمهور‌های قابل تصور، پیشرفت وجود دارد. سوالی که پیش می‌آید این است که آیا رهبران اینقدر مهم هستند؟ و جواب این است که به احتمال زیاد نه. در اکثر اوقات این مردم هستند که جامعه را می‌سازند. کارمند‌ها، پرستارها، معلم‌ها، وکلا، افسران پلیس، آتش‌نشان‌ها، برق کار‌ها، لوله‌کش‌ها، حسابدار‌ها و . . . این‌ها مردمی هستند که جامعه ما را می‌سازند. این‌ها مردمی نامرئی هستند که درون یک شبکه از خدمات به هم پیوسته کار می‌کنند تا مؤسسات جامعه شکل گیرد. این‌ها مردمی هستند که وقتی همه چیز خوب پیش می رود، باید به خاطرشان جشن گرفت.
تکنولوژی: انقلاب صنعتی جان میلیارد‌ها انسان را نجات داد، نه به خاطر وجود رهبران بهتر، بلکه به این خاطر که انقلاب صنعتی پیش زمینه پیشرفت و توسعه تکنولوژی را فراهم آورد.
چه کسی را باید سرزنش کنیم؟
مسأله اینجاست که وقتی شخص بدی را پیدا می کنیم، فکر می کنیم علت را پیدا کرده‌ایم. در حالی که تقریباً همیشه پیچیده تر از چیزی است که به نظر می‌رسد. تقریباً همیشه مسأله، تداخل و تعامل چندین علت است، یعنی یک سیستم. اگر واقعا می خواهید که جهان تغییر کند، باید نحوه کارکرد آن را بدانید و مشت زدن به صورت افراد را فراموش کنید.
به دنبال دلایل باشید، نه خائنین
به سیستم ها نگاه کنید، نه قهرمانان
