پیشرفت

اگر می خواهید به شما بگویم که یک جوان در زندگی چقدر پیشرفت خواهد کرد، به من بگویید عصر و غروبش را به چه می گذراند؟

اکثر مردم فکر می کنند که پیشرفت افراد به این بستگی دارد که ساعات کار خود را چگونه می‌گذرانند، اما نحوه‌ی گذران ساعات بیکاری، شاخص بهتری است.

ساعت استراحت، باید برای چیزی فراتر از بیکاری صرف شود. برای رشد کردن و آماده شدن برای پذیرش مسئولیت‌های بزرگتر، جوانانی که منتظر می‌مانند تا مسئولیت بزرگتر به سراغشان بیاید و سپس برای آن آماده شوند، در بهترین حالت فقط شغل خود را حفظ می‌کنند.

عادت‌های اتمی

پیشرفت چگونه است؟

تصور کنید در اتاقی حضور دارید و میزی که قالبی یخ روی آن گذاشته شده روبه رویتان قرار دارد. اتاق سرد است و بخار از دهانتان خارج می‌شود. دما، چهار درجه زیر صفر است. دمای اتاق رفته رفته گرم‌تر می‌شود: منفی چهار درجه، منفي سه درجه، منفي دو درجه و قالب یخ، بدون تغییر روی میز است. منفی یک درجه، هنوز هیچ اتفاقی نیفتاده است و بعد، صفر درجه، یخ شروع به ذوب شدن می‌کند. تغییر دمای یک درجه ای که به نظر تفاوت چندانی با افزایش دمای پیش از خود ندارد تغییری عظیم به بار می‌آورد.

عادت‌ها نیز به همین ترتیب تا زمانی که از آستانه‌ای خاص عبور نکرده باشند، ظاهراً موجب هیچ تغییری نمی‌شوند. در مراحل نخستین و میانی هر پویش و تلاشی، ناگزیر باید از دره‌های «ناامیدی و یأس» گذشت. انتظار دارید پیشرفتی خطی داشته باشید؛ اما تغییرات در روزها، هفته‌ها و ماه‌های نخستین، نا امیدکننده به نظر می‌رسند، گویی ذره‌ای از جای تان نمی‌جنبید. خصیصه‌ی هر فرایند مُركّبی همین است:

«مؤثرترین نتایج با تأخیر از راه می‌رسند.»

کسب مهارت و تبحر در هر امری، صبر می‌طلبد. تیم بسکتبال سم آنتونیو اسپرز، یکی از موفق‌ترین تیم‌های تاریخ NBA، نقل قولی از جاکوب ریس را در رختکن آویزان کرده است که می‌گوید:

«هنگامی که به نظر می‌رسد دیگر کاری از کسی ساخته نیست، به نزد سنگ‌تراش می‌روم و او را نظاره می‌کنم که صدها بار با چکش بر سنگی می‌کوبد و حتی شکافی کوچک نیز بر سنگ ظاهر نمی‌شود؛ اما صد و یکمین ضربه سنگ را دو نیم می‌کند و من می‌دانم که موفقیت آخرین ضربه، نتیجه‌ی ضربات پیاپی پیشین است».

عادت های اتمی – جیمز کلیر

پبشرفت

آنهایی که پیشرفت بهتر و مستمری در برنامه دارند کسانی هستند که آمادگی پذیرش کمک های خداوند را دارند. زمانی که خواست خداوند را می پذیرند به راحتی قادرند که راه و روش خود را رها کنند. متعاقب این تسلیم مشکلات آن‌ها به طریقی حل می شود که از درک هر انسانی خارج است.